Amy Adams zamienia się w psa w „dziwacznym i genialnym” nowym filmie

Nowy film z Amy Adams w roli matki, która myśli, że w nocy zamienia się w psa, miał swoją brytyjską premierę na Londyńskim Festiwalu Filmowym.

Nightbitch, oparty na powieści Rachel Yoder z 2019 roku, to film, który na papierze może wydawać się dziwaczny, ale ma raczej służyć jako metafora natury macierzyństwa.

Adams gra anonimową kobietę, która rezygnuje z pracy artystki, aby w pełnym wymiarze czasu spędzić czas w domu ze swoim synkiem, podczas gdy jej mąż nadal pracuje.

Jednak coraz bardziej identyfikuje się z zachowaniem psów – kierując się swoimi dzikimi instynktami i zaciekle chroniąc swoje potomstwo.

Coraz bardziej zacierające się granice między rzeczywistością a fantazją oraz walka o ich rozdzielenie sprawiają, że ostatecznie zaczyna się zastanawiać, czy potrzebuje więcej równowagi w swoim życiu.

Film był opisana przez Maureen Lee Lenker z Entertainment Weekly jako „zabawny, kreatywny i brutalnie szczery portret bycia mamą”.

„To nie jest film o tym, jak rodzicielstwo zrujnuje ci życie” – zauważyła Hillary Busis z „Vanity Fair”.”, „ale głęboko ukazuje, jak monotonna może być opieka nad małym dzieckiem.

„Nightbitch”, którego premiera zaplanowana jest na grudzień, reżyseruje Marielle Heller, autorka filmów „Piękny dzień w sąsiedztwie” i „Czy kiedykolwiek mi wybaczysz?”.

Jej najnowszy film zawiera drobne elementy horroru ciała – matce wyrasta futro, dodatkowe sutki i ogon – ale jest to spacer po parku w porównaniu z Najnowszy film Demi Moore „The Substance”..

Adams wystąpił wcześniej w takich filmach jak „Przyjazd”, „Zwierzęta nocy”, „American Hustle”, „Drogi Evan Hansen”, „Vice” i „Kobieta w oknie”.

Heller i Adams przeszli po czerwonym dywanie przed brytyjską premierą Nightbitch, która odbyła się w środę w londyńskiej Royal Festival Hall.

W wywiadzie dla Vanity Fair Adams powiedziała, że ​​uważa powieść Yodera za „wyjątkową i nieziemską, niepodobną do niczego, co kiedykolwiek wcześniej czytałam”, dodała: „Naprawdę przywiązałam się do idei utraty tożsamości”.

Zastanawiając się nad podróżą swojej bohaterki w filmie, Adams wyjaśniła: „Poprzez rodzicielstwo – poprzez macierzyństwo – nawiązała kontakt z czymś większym i pierwotnym”.

98-minutowy film zebrał zasadniczo pozytywne recenzje, chociaż niektórzy krytycy sugerowali, że nie każdy pomysł wykorzystany w filmie wykorzystuje swój potencjał.

„Częścią świetności Nightbitch” – stwierdziła Lenker w swojej recenzji – „jest sposób, w jaki nie ogranicza się ona do ukazywania izolacji i samotności macierzyństwa, odciętego od poprzedniej wersji siebie i swojego życia. Ta bajka nabiera charakteru krok dalej.”

Opisała Hellera i Adamsa jako „dynamiczną parę, znajdującą sposoby na podkreślenie swojej dziwacznej opowieści brutalną szczerością, nieszablonowym humorem i chęcią celebrowania bałaganu i magii macierzyństwa”.

„Kochać swoje dziecko, ale nienawidzić macierzyństwa, to konflikt, który Heller ujmuje ze szczerością, której często nie dostrzegamy” – dodała. zauważyła Sara Clements z Pajiby.

„Matka to postać, której przemiana ukazuje surowość w nieestetycznych prawdach, a Adams dał niesamowity występ”.

Jourdain Searles z Little White Lies dodała: „Jakkolwiek banalny może być Nightbitch, nie można zaprzeczyć, że ta narracja kryje się w uniwersalnych prawdach”.

Gdzie indziej, Nadia Dalimonte z Next Best Picture napisała: „Podczas gdy Heller stara się zrównoważyć koncepcję wizualną z motywami filozoficznymi, jej współczująca wrażliwość sprowadza Nightbitch do domu”.

Jednakże, Powiedziała Natalia Keogan z AV Club „przyziemny” film nieco nie wykorzystał swojego potencjału.

„To normalne, że jesteśmy podekscytowani, gdy czyjeś przeżycia wydają się być wiernie odzwierciedlone na ekranie, ale udany film musi być czymś więcej niż tylko lustrem” – stwierdziła.

„Chociaż Nightbitch podkreśla niedocenianą i istotną obecność matek, nie bada szerszej dewaluacji społecznej, która w rzeczywistości powoduje, że kobiety czują się niespełnione”.

Więcej z Londyńskiego Festiwalu Filmowego: