Według nowego CU Boulder i University of California Riverside pomiędzy długimi dojazdami do pracy, dniami pracy wypełnionymi wideokonferencjami a wieczorami spędzonymi na przesyłaniu strumieniowym i przewijaniu, milenialsi spędzają obecnie ponad 60 godzin tygodniowo w pozycji siedzącej, co potencjalnie zwiększa ryzyko chorób serca i przyspiesza inne oznaki starzenia badania.
Badanie, w którym wzięło udział ponad 1000 byłych lub obecnych mieszkańców Kolorado, w tym 730 bliźniaków, jest jednym z pierwszych, które bada, w jaki sposób długotrwałe siedzenie wpływa na takie parametry zdrowotne, jak poziom cholesterolu i wskaźnik masy ciała (BMI) u młodych dorosłych.
Okazało się, że przestrzeganie minimalnych zalecanych wytycznych dotyczących aktywności fizycznej – około 20 minut dziennie umiarkowanych ćwiczeń – nie wystarczy, aby zapobiec niebezpieczeństwom związanym ze spędzaniem większości godzin na jawie w pozycji siedzącej.
„Nasze badania sugerują, że rzadsze siedzenie w ciągu dnia, bardziej energiczne ćwiczenia lub połączenie obu może być konieczne, aby zmniejszyć ryzyko przedwczesnego starzenia się we wczesnej dorosłości” – stwierdziła główna autorka badania Chandra Reynolds, profesor na Wydziale ds. Psychologii i Neuronauki oraz Instytutu Genetyki Behawioralnej.
Na potrzeby badania opublikowanego w czasopiśmie PLOS JEDENReynolds nawiązał współpracę z pierwszym autorem Ryanem Bruellmanem, doktorantem na Wydziale Genetyki, Genomiki i Bioinformatyki na Uniwersytecie Kalifornijskim w Riverside.
Po pandemii Covid Bruellman zauważył, że on i inne osoby w jego wieku więcej siedzą. Postanowił dowiedzieć się więcej o konsekwencjach.
„Młodzi dorośli zwykle myślą, że są odporni na skutki starzenia się. Uważają, że mój metabolizm jest świetny, nie muszę się martwić, dopóki nie osiągnę wieku 50–60 lat” – stwierdził Bruellman. „Ale to, co robisz w tym krytycznym momencie życia, ma znaczenie”.
Spacer po pracy nie wystarczy
Autorzy przeanalizowali dane uczestników w wieku od 28 do 49 lat, ze średnią wieku 33 lata, z badania Colorado Adoption/Twin Study of Lifespan behawioralnego rozwoju i starzenia się poznawczego przeprowadzonego przez CU Colorado Adoption/Twin Study of Lifespan behawioralnego i poznawczego starzenia się (CATSLife), w ramach którego obserwowano bliźnięta i osoby adoptowane od dzieciństwa.
Uczestnicy zgłaszali, że siedzą średnio prawie 9 godzin dziennie, a niektórzy nawet 16 godzin. Zgłosili, że średnio tygodniowo wykonywali umiarkowaną aktywność fizyczną od 80 do 160 minut i mniej niż 135 minut intensywnych ćwiczeń tygodniowo. Autorzy zauważają, że wyniki te są prawdopodobnie lepsze niż średnie krajowe ze względu na aktywny tryb życia Kolorado.
Naukowcy przyjrzeli się dwóm kluczowym miarom starzenia się serca i metabolizmu: cholesterolowi całkowitemu/lipoproteinom o dużej gęstości oraz wskaźnikowi masy ciała (BMI). Badanie wykazało, że im więcej ktoś siedział, tym starszy wyglądał. Dodanie odrobiny umiarkowanej aktywności do długiego dnia spędzonego w pozycji siedzącej w niewielkim stopniu złagodziło te skutki.
Autorzy twierdzą, że młodzi dorośli, którzy przesiedzieli 8,5 godziny dziennie i wykonywali ćwiczenia na poziomie zgodnym z aktualnymi zaleceniami lub niższym, mogliby zostać zakwalifikowani do kategorii „umiarkowanego do wysokiego ryzyka” chorób sercowo-naczyniowych i metabolicznych.
„Szybki spacer po pracy może nie wystarczyć” – stwierdził Reynolds. „Chociaż jest to coraz bardziej widoczne wraz z wiekiem, pokazujemy, że skojarzenia pojawiają się już we wczesnej dorosłości”.
Dodanie energicznej aktywności rzeczywiście miało efekt buforujący.
Na przykład u osób, które intensywnie ćwiczyły (np. bieganie lub jazda na rowerze) przez 30 minut dziennie, poziom cholesterolu i BMI były takie same jak u osób młodszych o 5–10 lat, które tyle samo siedziały, ale nie ćwiczyły.
Jednak z badania wynika, że nawet energiczna aktywność nie jest w stanie w pełni złagodzić negatywnych skutków długotrwałego siedzenia.
Te same geny, inny styl życia
Identyczne bliźnięta są szczególnie przydatne w badaniach, ponieważ mają 100% wspólnych genów, co ułatwia wykluczenie czynników genetycznych, które mogą przyczyniać się do różnych wyników zdrowotnych i skupiać się na różnicach w stylu życia.
Przyglądając się podgrupie bliźniąt o różnych nawykach siedzenia i aktywności fizycznej, naukowcy odkryli, że zastąpienie siedzenia ćwiczeniami wydawało się skuteczniej poprawiać poziom cholesterolu niż zwykłe dodawanie ćwiczeń do całego dnia spędzonego w pozycji siedzącej.
Podsumowując, naukowcy stwierdzili: spróbuj zrobić jedno i drugie.
Korzystaj z biurka na stojąco, rób przerwy i organizuj spotkania piesze, aby skrócić czas siedzenia w pracy. Jeśli to możliwe, rób coś, co pozbawi Cię tchu przez co najmniej 30 minut dziennie, lub bądź „weekendowym wojownikiem” i wykonuj dłuższe, energiczne treningi, kiedy tylko możesz, radzi Bruellman.
Ma nadzieję, że badanie będzie dla decydentów wezwaniem do działania, aby ponownie przeanalizowali wytyczne dotyczące aktywności fizycznej i określili, ile czasu w pozycji siedzącej jest za dużo.
Tymczasem Reynolds zachęca młodych dorosłych, aby już teraz podjęli kroki, które mogą ukształtować ich przyszłość:
„To czas na budowanie nawyków, które w dłuższej perspektywie przyniosą korzyści zdrowiu”.
