PORTLAND, Oregon. (MONETA) — Kiedy siadamy z Joe i Drew Weilerami, nasuwa się oczywiste pytanie.
„Czy spotkaliście kiedyś inną grupę braci, którzy grają na pozycjach, które wy gracie w drużynie piłkarskiej?”
Odpowiedź jest taka, jakiej można się spodziewać.
„Nie” – odpowiedział Drew.
„Nie tutaj, w Oregonie” – kontynuował Joe.
W ubiegłym roku po raz pierwszy, odkąd duet zaczął grać w piłkę nożną w trzeciej klasie, prawy napastnik Joe Weiler obronił ślepą stronę rozgrywającego innego niż jego brat Drew.
Jednak w tym roku obaj juniorzy zaczynają w barwach Pacers na swoich pozycjach, więc przywrócono porządek – cóż, w pewnym sensie.
„Zawsze kończy się to zabawną przepychanką humoru i pytaniem: „Hej, co robisz?”. Czy zwracasz uwagę? Daj spokój, stary” – powiedział główny trener Spencer Phillips o relacji obu zawodników. „Zawsze słyszę: «Stary, jesteś moim bratem. Powinieneś być w stanie to zablokować.’”
„Jeśli coś schrzanię lub pójdę w złą stronę, prawdopodobnie to on mnie wyzwie” – powiedział Joe.
„Czasami muszę go kontrolować” – odparował Drew.
Odpowiedź na Twoje następne pytanie dotyczące braci i ich powiązań na boisku piłkarskim brzmi po prostu „tak”.
„Ta bliźniacza telepatia. Powiem to. On już wie. On na to: „Nie musisz mi mówić, rozumiem” – powiedział Drew z Joe.
„Joe zawsze wie, co Drew mu powie. Nawet Drew nie musi nic mówić, zawsze odpowiada: „Już wiem”. Już wiem. Już wiem. Nic nie mów. Zrozumiałem. Naprawię to” – powiedział Phillips.
Mimo że duet przekomarza się, znaczenie tej sytuacji nie zostało utracone ani w przypadku Joe mierzącego 6 stóp 5 cali, 260 funtów, ani Drew mierzącego 6 stóp i 3, 205 funtów.
„To zdecydowanie coś wyjątkowego mieć brata za sobą, móc go chronić i zapewniać mu bezpieczeństwo” – powiedział Joe.
„To prawie jak poczucie spokoju, świadomość, że mam kogoś, z kim byłam przez całe życie. Jeśli zobaczy, że jestem zestresowana, wściekła, zaniepokojona czy coś, wiem, że jest przy mnie ktoś, kto mnie zauważy” – powiedziała Drew. „Muszę po prostu pielęgnować te chwile, bo tak naprawdę nie zdajesz sobie z tego sprawy, dopóki nie przeminą.”
