Kim był seryjny morderca Rodney Alcala i czym była gra randkowa?

Nowy film Netflix przedstawia prawdziwą historię seryjnego mordercy, który pojawił się w telewizyjnym programie randkowym w trakcie popełniania zbrodni.

Kobieta godziny w reżyserii Anny Kendrick przedstawia zbrodnie Rodneya Alcali, znanego jako „Zabójca z randkowej gry”.

Alcala pojawił się jako kawaler w programie w stylu randki w ciemno w 1978 roku, dwa lata przed skazaniem go za morderstwo 12-letniej dziewczynki.

Ostatecznie uznano go za winnego łącznie ośmiu morderstw, jednak uważa się, że zabił znacznie więcej kobiet i dziewcząt. Alcala zmarł w więzieniu w 2021 roku.

Rodney Alcala był seryjnym mordercą i przestępcą seksualnym uznanym za winnego ośmiu morderstw w Nowym Jorku, Kalifornii i Wyoming w latach 1971–1979.

Jest jednak podejrzany o zabójstwo ponad 100 kobiet i dziewcząt.

Udając fotografa mody, Alcala często atakowała kobiety, komplementując je, a następnie prosząc o zrobienie im zdjęć.

W 1980 roku Alcala został skazany w Kalifornii na śmierć za morderstwo 12-letniego Robina Samsoe.

Jego wyrok został później uchylony przez Sąd Najwyższy Kalifornii i przyznano mu nowy proces. Otrzymał tę samą karę w drugim procesie w 1986 r., ale i ona została uchylona w 2003 r.

W kolejnych latach śledczy odkryli dowody łączące Alcalę z innymi morderstwami w Kalifornii.

Na nowym procesie w 2010 roku uznano go za winnego zabicia Samsoe oraz czterech innych kobiet w wieku od 18 do 32 lat w latach 1977–1979.

W 1994 roku, przebywając w areszcie, Alcala napisał książkę zatytułowaną You, the Jury (1994), w której twierdził, że jest niewinny.

W 2012 roku Alcala został poddany ekstradycji do Nowego Jorku po oskarżeniu go o dwa kolejne morderstwa z lat 1971 i 1977. Przyznał się do winy i został skazany w Nowym Jorku na 25 lat dożywocia.

W 2016 roku został oskarżony o morderstwo w 1977 roku Christine Ruth Thornton, kobiety, którą śledczy zidentyfikowali na jednym ze zdjęć.

Alcala zmarła z przyczyn naturalnych w 2021 roku w wieku 77 lat w szpitalu w pobliżu więzienia stanowego Corcoran w Kalifornii.

Alcala stał się retrospektywnie znany jako Zabójca z randkowej gry ze względu na swój występ w telewizji podczas swoich zabójstw.

We wrześniu 1978 roku Alcala wzięła udział w The Dating Game, amerykańskim programie telewizyjnym podobnym formatem do brytyjskiej randki w ciemno.

W programie samotna kobieta zadawała pytania trzem potencjalnym partnerom, których widziała publiczność, ale nie ona.

Program zakończył się wyborem przez kobietę jednego z dotychczasowych mężczyzn na podstawie ich odpowiedzi.

To jest przemyślane Alcala została wybrana, ponieważ był wysoki, przystojny i czarujący, a producenci nie sprawdzili przeszłości.

W odcinku, w którym się pojawił, Alcala został wybrany przez Cheryl Bradshaw pod koniec programu.

Ale Bradshaw powiedziała później, że zdecydowała się nie kontynuować randki po rozmowie z nim za kulisami, podczas której uznała, że ​​jest „przerażający”. Ta decyzja prawdopodobnie uratowała jej życie.

Oryginalny odcinek The Dating Game z Bradshawem i Alcalą nie istnieje już w całości – w Internecie dostępne są jedynie jego fragmenty.

Kobieta godziny rozpoczyna się w 1977 roku, gdy Alcala zachęca kobietę o imieniu Sarah do ujawnienia szczegółów swojego życia osobistego podczas fotografowania jej w odległym górskim regionie Wyoming.

Sprawy przybierają zły obrót, gdy Alcala nagle staje się paskudny i zaczyna ją atakować, nadając ton sposobowi, w jaki poluje na kilka kobiet, które spotyka przez resztę filmu.

Oś czasu filmu przeskakuje, gdy widz podąża kilkoma różnymi wątkami, z których każdy skupia się na innej kobiecie.

Same morderstwa nie są pokazane na ekranie. Zamiast tego film skupia się na pierwszych spotkaniach Alcali z kobietami i momentach poprzedzających zabójstwa.

Spora część filmu zajmuje dzień, w którym nakręcono odcinek Gry randkowej.

Oprócz reżyserowania filmu Kendrick gra Bradshaw – kobietę, która pojawiła się w programie randkowym u boku Alcali.

Choć film oparty jest na prawdziwych przypadkach, wymaga licencji artystycznej. Na przykład Bradshaw sprzeciwia się życzeniom prezentera programu randkowego, odchodząc od scenariusza i zadając kawalerom własne pytania, nadając filmowi bardziej feministyczny punkt widzenia, niż miało to miejsce w rzeczywistości.

Randka Bradshawa i Alcali to także wynalazek. W rzeczywistości nigdy nie dotarli na randkę, ale film wyobraża sobie ich wycieczkę do baru i późniejszą sprzeczkę na parkingu.

Jedna z ofiar Alcali, Monique Hoyt, zdołała uciec po ataku – i jej historia to jedna z historii przedstawionych w filmie.

W lutym 1979 roku Hoyt, mająca 15 lat, pozowała do zdjęć w odizolowanym górzystym terenie, kiedy Alcala pozbawił ją przytomności i dokonał napaści na tle seksualnym.

Kiedy doszła do siebie, Hoyt był świadomy, że została zgwałcona, ale próbując uciec, przekonała Alcalę, że nie jest zła i chce nawiązać z nim związek.

Obaj wrócili do jego samochodu i pojechali dalej. Kiedy Alcala zatrzymał się na stacji benzynowej, aby skorzystać z łazienki, Hoyt wybiegł z samochodu i wszczął alarm.

Film pokazuje kobietę o imieniu Amy, która ukrywa się w pobliskiej restauracji do czasu przybycia policji i aresztowania jej. Chociaż Hoytowi udało się uciec, w rzeczywistości Alcala został zwolniony wkrótce potem, gdy jego matka wpłaciła kaucję.

Anna Kendrick początkowo miała być producentem i gwiazdą filmu, ale później została także reżyserką. W materiałach prasowych na temat filmu 39-latka stwierdziła, że ​​wie, że przez niektórych będzie to zaskakujący wybór.

Prawdopodobnie jest najbardziej znana z występu w serialu Skok idealny serial filmowy i dramat komediowy W powietrzu, za który otrzymała nominację do Oscara, a także występy w filmach Zmierzch.

„Rozumiem, dlaczego film rozpoczynający się aktem przemocy nie sprawia wrażenia, jakby był rodem z mojej sterówki” – przyznała.

„Ale czuję, że przeżyłam doświadczenia, w których mogę utożsamić się z byciem z inną osobą i nagle odkryć, że jesteś z kimś bardzo niebezpiecznym”.

Mówiąc o całym projekcie, powiedziała: „Myślę, że sama historia jest tak fascynująca ze względu na pomysł, że ten niebezpieczny i brutalny mężczyzna wystąpił w programie takim jak The Dating Game, którego celem jest wybranie dobrego faceta, i wygrał. To po prostu komicznie perwersyjne.

Zapytana o swój stosunek do przedstawiania przemocy, odpowiedziała: „Ogólnie rzecz biorąc, moje podejście było takie, że rzeczy, które są piękne, powinny być piękne, a to, co okropne, powinno być okropne.

„Jednak przemoc w filmie rzadko jest dosłowna lub wyraźna. Chciałem usunąć przemoc bez jej oczyszczania”.

Kobieta godziny miała swoją premierę na zeszłorocznym Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto, ale Kendrick i obsada nie mogli wówczas uczestniczyć w filmie ani go promować ze względu na ciągłe strajki w Hollywood.

Film zebrał zasadniczo pozytywne recenzje od krytyków, a niektórzy twierdzą, że Kendrick jest obiecującym reżyserem.

„Wizerunek Kendrick jako aktorki niekoniecznie jest powiązany z mrocznym, ostrym materiałem, ale jako reżyserka wykazuje talent do inscenizacji scen pełnych napięcia w stylu Hitchcocka, a także charakterystyczny dla niej dowcip” powiedziała Katie Rife z IndieWire.

Patrice Witherspoon ze Screen Rant był mniej entuzjastyczny, co sugeruje, że film „przeszkadza brak równowagi tonalnej i słaby montaż”.

Ale powiedział Benjamin Lee z Guardiana Kendrick „jest przekonującym twórcą filmowym, który dopiero zaczyna swoją przygodę z filmem, z łatwością oddając atmosferę czasu i wielu miejsc”.

W gatunku, w którym „krwawość i chrząkanie seryjnych morderców mogą stać się nadmiernie fetyszyzowane” – kontynuował – „trudno jest oglądać śmierć bez jawności, powściągliwości bez poświęcania niezbędnej wartości szokującej”.

Lovia Gyarkye z „The Hollywood Reporter” podsumowała: „Pomimo czasami niepewnego wykonania Kobiety Godziny, jej historia jest niezaprzeczalnie potężna”.