Pierwszy system samoobsługowych kas został zainstalowany w 1986 roku w sklepie spożywczym Kroger tuż za Atlantą. Zajęło to kilka dekad, ale technologia ta w końcu rozpowszechniła się w całych Stanach Zjednoczonych. Biorąc pod uwagę kierunek, w którym zmierzają sklepy spożywcze, wydaje się, że pakowanie przez roboty nie może być zbyt daleko w tyle.
Dział CSAIL MIT w tym tygodniu prezentuje swoje prace RoboSpożywczy. Łączy w sobie wizję komputerową z miękkim, robotycznym chwytakiem do pakowania szerokiej gamy różnych przedmiotów. Aby przetestować system, badacze umieścili 10 nieznanych robotowi obiektów na taśmie przenośnika spożywczego.
Oferta sięgała od delikatnych produktów, takich jak winogrona, chleb, jarmuż, babeczki i krakersy, po znacznie bardziej solidne, takie jak puszki po zupie, pudełka na posiłki i pojemniki na lody. Najpierw włącza się system wizyjny, który wykrywa obiekty przed określeniem ich rozmiaru i orientacji na pasku.
Gdy chwytak dotyka winogron, czujniki ciśnienia w palcach ustalają, że są one w rzeczywistości delikatne i dlatego nie powinny znajdować się na dnie torby — czego wielu z nas bez wątpienia nauczyło się w trudny sposób. Następnie zauważa, że puszka zupy ma sztywniejszą konstrukcję i wbija ją w dno torby.
„To znaczący pierwszy krok w kierunku wykorzystania robotów do pakowania artykułów spożywczych i innych przedmiotów w rzeczywistych warunkach” – powiedziała Annan Zhang, jeden z głównych autorów badania. „Chociaż nie jesteśmy jeszcze całkowicie gotowi na komercyjne wdrożenie, nasze badania pokazują, jaką siłę daje integracja wielu modalności wykrywania w miękkich systemach robotycznych”.
Zespół zauważa, że nadal jest wiele do zrobienia, w tym ulepszenia chwytaka i systemu obrazowania, aby lepiej określić, jak i w jakiej kolejności pakować rzeczy. Gdy system stanie się bardziej niezawodny, można go również skalować poza sklepem spożywczym do bardziej przemysłowych przestrzeni, takich jak zakłady recyklingu.
