Podczas wtorkowej telekonferencji z reporterami przedstawiciele NASA, Narodowej Administracji Oceanicznej i Atmosferycznej (NOAA) oraz międzynarodowego Panelu Prognoz Cyklu Słonecznego ogłosili, że Słońce osiągnęło swój maksymalny okres aktywności słonecznej, który może trwać przez następny rok.
Cykl słoneczny to naturalny cykl, przez który przechodzi Słońce, przechodząc od niskiej do wysokiej aktywności magnetycznej. Mniej więcej co 11 lat, w szczytowym okresie cyklu słonecznego, bieguny magnetyczne Słońca odwracają się – na Ziemi byłoby to tak, jakby bieguny północny i południowy zamieniały się miejscami co dekadę – a Słońce przechodzi ze spokojnego do aktywnego i aktywnego stan burzliwy.
NASA i NOAA śledzą plamy słoneczne, aby określić i przewidzieć postęp cyklu słonecznego, a ostatecznie także aktywność słoneczną. Plamy słoneczne to chłodniejsze obszary na Słońcu, spowodowane koncentracją linii pola magnetycznego. Plamy słoneczne są widocznym składnikiem aktywnych obszarów, obszarów intensywnych i złożonych pól magnetycznych na Słońcu, które są źródłem erupcji słonecznych.
„Podczas maksimum słonecznego liczba plam słonecznych, a tym samym intensywność aktywności słonecznej, wzrasta” – powiedział Jamie Favors, dyrektor programu pogody kosmicznej w siedzibie NASA w Waszyngtonie. „Ten wzrost aktywności zapewnia ekscytującą okazję do poznania naszej najbliższej gwiazdy – ale także powoduje rzeczywiste skutki na Ziemi i w całym Układzie Słonecznym”.
Aktywność słoneczna silnie wpływa na warunki panujące w przestrzeni kosmicznej, zwane pogodą kosmiczną. Może to mieć wpływ na satelity i astronautów w kosmosie, a także systemy komunikacji i nawigacji – takie jak radio i GPS – oraz sieci energetyczne na Ziemi. Kiedy Słońce jest najbardziej aktywne, zjawiska pogody kosmicznej stają się częstsze. Aktywność słoneczna doprowadziła w ostatnich miesiącach do zwiększonej widoczności zorzy polarnej oraz jej wpływu na satelity i infrastrukturę.
W maju 2024 r. grad dużych rozbłysków słonecznych i koronalnych wyrzutów masy (CME) wyrzuciła w stronę Ziemi chmury naładowanych cząstek i pól magnetycznych, tworząc najsilniejszą burzę geomagnetyczną na Ziemi od dwóch dekad – i prawdopodobnie jeden z najsilniejszych w historii pokazów zorzy polarnej w ciągu ostatnich 500 lat.
„To ogłoszenie nie oznacza, że jest to szczyt aktywności słonecznej, w którym będziemy świadkami tego cyklu słonecznego” – powiedział Elsayed Talaat, dyrektor ds. operacji pogody kosmicznej w NOAA. „Chociaż Słońce osiągnęło maksymalny okres aktywności słonecznej, miesiąc, w którym aktywność słoneczna osiąga szczyt, nie będzie identyfikowany przez miesiące lub lata”.
Naukowcy nie będą w stanie określić dokładnego szczytu tego maksymalnego okresu aktywności Słońca przez wiele miesięcy, ponieważ będzie można go zidentyfikować dopiero po prześledzeniu stałego spadku aktywności Słońca po tym szczycie. Naukowcy odkryli jednak, że ostatnie dwa lata na Słońcu stanowiły część aktywnej fazy cyklu słonecznego ze względu na stale dużą liczbę plam słonecznych w tym okresie. Naukowcy przewidują, że faza maksymalna potrwa około roku, zanim Słońce wejdzie w fazę opadającą, która prowadzi z powrotem do minimum słonecznego. Od 1989 roku Panel Prognoz Cyklu Słonecznego – międzynarodowy panel ekspertów sponsorowany przez NASA i NOAA – współpracuje nad prognozą następnego cyklu słonecznego.
Astronomowie śledzą cykle słoneczne od czasu, gdy Galileusz po raz pierwszy zaobserwował plamy słoneczne w XVII wieku. Każdy cykl słoneczny jest inny – niektóre cykle osiągają szczyt przez dłuższy i krótszy okres czasu, a inne mają mniejsze szczyty, które trwają dłużej.
„Aktywność plam słonecznych w cyklu słonecznym 25 nieznacznie przekroczyła oczekiwania” – stwierdziła Lisa Upton, współprzewodnicząca Panelu Prognozowania Cyklu Słonecznego i główna naukowiec w Southwest Research Institute w San Antonio w Teksasie. „Jednak pomimo kilku dużych burz, nie są one większe, niż można by się spodziewać w maksymalnej fazie cyklu”.
Najpotężniejszym jak dotąd rozbłyskiem cyklu słonecznego był X9.0, który miał miejsce 3 października (klasa X oznacza najintensywniejszy rozbłysk, natomiast liczba dostarcza więcej informacji o jego sile).
NOAA przewiduje dodatkowe burze słoneczne i geomagnetyczne w obecnym maksymalnym okresie aktywności słonecznej, co umożliwi obserwację zórz polarnych w ciągu najbliższych kilku miesięcy, a także będzie miało potencjalny wpływ na technologię. Dodatkowo, chociaż rzadziej, naukowcy często obserwują dość znaczące burze podczas schyłkowej fazy cyklu słonecznego.
NASA i NOAA przygotowują się na przyszłość badań i prognoz pogody kosmicznej. W grudniu 2024 r. misja NASA Parker Solar Probe dokona największego w historii zbliżenia się do Słońca, pobijając swój własny rekord najbliższego Słońca obiektu stworzonego przez człowieka. Będzie to pierwsze z trzech planowanych przez Parkera podejść na tę odległość, które pomoże badaczom zrozumieć pogodę kosmiczną u jej źródła.
W przyszłym roku NASA wystrzeliwuje kilka misji, które pomogą nam lepiej zrozumieć pogodę kosmiczną i jej wpływ na Układ Słoneczny.
Prognozy pogody kosmicznej mają kluczowe znaczenie dla wspierania statku kosmicznego i astronautów kampanii NASA Artemis. Badanie tego środowiska kosmicznego jest istotną częścią zrozumienia i łagodzenia narażenia astronautów na promieniowanie kosmiczne.
NASA działa jako ramię badawcze krajowych wysiłków na rzecz pogody kosmicznej. Aby zobaczyć, jak pogoda kosmiczna może wpłynąć na Ziemię, odwiedź Centrum Prognoz Pogody Kosmicznej NOAA, oficjalne źródło rządu USA zawierające prognozy, zegarki, ostrzeżenia i alerty pogody kosmicznej:
