Kluczowe czynniki wpływające na długoterminową utratę wagi u pacjentów przyjmujących leki GLP-1 na RZS

„U pacjentów z otyłością, którym przepisano semaglutyd lub liraglutyd, zaobserwowaliśmy, że długoterminowa redukcja masy ciała znacząco różniła się w zależności od substancji czynnej leku, wskazań do leczenia, dawkowania i regularności przyjmowania leku” – powiedział dr Hamlet Gasoyan, główny autor badania i badacz z Centrum Badań nad Opieką Opartą na Wartości w Cleveland Clinic.

Semaglutyd (sprzedawany pod markami Wegovy i Ozempic) i liraglutyd (sprzedawany pod markami Saxenda i Victoza) to agonisty receptora glukagonopodobnego peptydu-1 lub leki GLP-1 RA. Te zatwierdzone przez FDA leki pomagają obniżyć poziom cukru we krwi i wspomagają utratę wagi.

Otyłość to złożona przewlekła choroba, która dotyka ponad 41% dorosłej populacji USA. Badania kliniczne wykazały, że leki przeciw otyłości są skuteczne; jednak istnieją ograniczone dane w warunkach rzeczywistych dotyczące czynników związanych z długoterminową zmianą masy ciała i klinicznie istotną utratą masy ciała.

W tym badaniu naukowcy zidentyfikowali kluczowe czynniki, które były związane z długoterminową utratą wagi u pacjentów z otyłością. Wskazali również elementy, które były powiązane z prawdopodobieństwem osiągnięcia 10% lub większej utraty wagi.

W tym retrospektywnym badaniu kohortowym wzięło udział 3389 dorosłych pacjentów z otyłością, którzy rozpoczęli leczenie wstrzykiwanym semaglutydem lub liraglutydem w okresie od 1 lipca 2015 r. do 30 czerwca 2022 r. Okres obserwacji zakończył się w lipcu 2023 r.

Na początku badania mediana wskaźnika masy ciała na początku badania wśród uczestników wynosiła 38,5; 82,2% miało cukrzycę typu 2 jako wskazanie do leczenia. Wśród pacjentów 68,5% było białych, 20,3% było czarnych, a 7,0% było Latynosami. Ponad połowę uczestników stanowiły kobiety (54,7%). Większość pacjentów otrzymywała leczenie cukrzycy typu 2. Ogółem 39,6% przepisano semaglutyd na cukrzycę typu 2, 42,6% liraglutyd na cukrzycę typu 2, 11,1% semaglutyd na otyłość i 6,7% liraglutyd na otyłość.

Wyniki pokazują, że rok po zrealizowaniu pierwotnej recepty, zmiana masy ciała była związana z następującymi czynnikami:

• Wytrwałość w przyjmowaniu leków. Średnio pacjenci, którzy byli wytrwali w przyjmowaniu leków przez rok, doświadczyli -5,5% zmiany masy ciała w porównaniu z -2,8% u pacjentów, którzy mieli 90-275 dni objętych przyjmowaniem leków w ciągu pierwszego roku i -1,8% u tych, którzy mieli mniej niż 90 dni objętych przyjmowaniem leków.

Badacze odkryli, że czterech na 10 pacjentów (40,7%) było wytrwałych w przyjmowaniu leków rok po wypełnieniu pierwotnej recepty. Odsetek pacjentów, którzy byli wytrwali w przyjmowaniu semaglutydu, wynosił 45,8% w porównaniu z 35,6% u pacjentów przyjmujących liraglutyd.

Wśród pacjentów, którzy kontynuowali leczenie przez 12 miesięcy, średnia redukcja masy ciała wyniosła -12,9% w przypadku semaglutydu w przypadku otyłości, w porównaniu do -5,9% w przypadku semaglutydu w przypadku cukrzycy typu 2. Redukcja masy ciała wyniosła -5,6% w przypadku liraglutydu w przypadku otyłości, w porównaniu do -3,1% w przypadku liraglutydu w przypadku cukrzycy typu 2.

Badania wykazały, że osiągnięcie trwałej utraty wagi o 10% lub więcej zapewnia klinicznie istotne korzyści zdrowotne. Mając to na uwadze, dr Gasoyan i współpracownicy przyjrzeli się odsetkowi pacjentów, którzy osiągnęli 10% lub więcej redukcji wagi.

Ogółem 37,4% pacjentów otrzymujących semaglutyd na otyłość osiągnęło 10% lub większą redukcję masy ciała w porównaniu do 16,6% pacjentów otrzymujących semaglutyd na cukrzycę typu 2. Dla porównania, 14,5% osób otrzymujących liraglutyd na otyłość osiągnęło 10% lub większą redukcję masy ciała w porównaniu do 9,3% osób otrzymujących liraglutyd na cukrzycę typu 2.

Wśród pacjentów, którzy kontynuowali leczenie rok po pierwszym przepisaniu leku, odsetek osób, u których osiągnięto 10% lub większą redukcję masy ciała, wyniósł 61% w przypadku semaglutydu w przypadku otyłości, 23,1% w przypadku semaglutydu w przypadku cukrzycy typu 2, 28,6% w przypadku liraglutydu w przypadku otyłości i 12,3% w przypadku liraglutydu w przypadku cukrzycy typu 2.

Na podstawie wieloczynnikowej analizy badania, która uwzględniała istotne zmienne społeczno-demograficzne i kliniczne, ustalono, że poniższe czynniki wiązały się z większym prawdopodobieństwem osiągnięcia 10% lub większej redukcji masy ciała rok po pierwszym zaleceniu:

„Nasze odkrycia mogą pomóc pacjentom i dostawcom w uzyskaniu informacji na temat niektórych kluczowych czynników związanych z prawdopodobieństwem osiągnięcia trwałej utraty wagi na tyle dużej, aby zapewnić klinicznie istotne korzyści zdrowotne” — powiedział dr Gasoyan. „Posiadanie rzeczywistych danych może pomóc w zarządzaniu oczekiwaniami dotyczącymi redukcji wagi za pomocą leków GLP-1 RA i wzmocnić przekonanie, że wytrwałość jest kluczem do osiągnięcia znaczących rezultatów”.

W poprzednim badaniu dr Gasoyan i współpracownicy przyjrzeli się czynnikom wpływającym na długotrwałe stosowanie leków przeciwotyłościowych. Przyszłe badania będą nadal badać trwałość i wyniki zdrowotne pacjentów stosujących leki GLP-1 RA. ?

Dr Gasoyan otrzymuje dofinansowanie z Narodowego Instytutu Raka.